پایه و اصول انرژی خورشیدی
پایه و اصول انرژی خورشیدی
مقدمه پایه و اصول انرژی خورشیدی
انرژی به عنوان ظرفیت تولید اثر برای انجام کار تعریف می شود. انرژی یک مؤلفه مهم برای تأمین
نیازهای روزمره بشر بوده است. جامعه بشری برای استفاده های صنعتی ، تجاری ، خانگی ،
کشاورزی و حمل و نقل نیاز به افزایش انرژی دارد. اشکال مختلف انرژی به عنوان انرژی اولیه و
ثانویه ، انرژی تجاری و غیرتجاری ، انرژی تجدید پذیر و غیر قابل تجدید تعریف می شود.
انرژی اولیه و ثانویه
انرژی اولیه به همه انواع انرژی استخراج یا جذب مستقیم از منابع طبیعی اطلاق می شود. انرژی
اولیه می تواند بیشتر به دو بخش انرژی تجدیدپذیر و غیر تجدید پذیر تقسیم شود. انرژی اولیه به شکل
راحت تر انرژی مانند برق ، بخار و غیره تبدیل می شود. این نوع انرژی را انرژی ثانویه می نامند.
انرژی تجاری و غیرتجاری
انرژی ای که در بازار با قیمت مشخص در دسترس است با عنوان انرژی تجاری شناخته می شود.
مهمترین اشکال انرژی تجاری عبارتند از برق ، زغال سنگ ، فرآورده های نفتی تصفیه شده و گاز
طبیعی. هر نوع انرژی که در یک جامعه و مناطق اطراف آن سرچشمه می گیرد و در بازار تجاری
به طور عادی درمان نمی شود ، به عنوان انرژی غیرتجاری مانند چوب هیزم ، گاو دامی ، زباله های
کشاورزی و غیره نامیده می شود.
انرژی تجدید پذیر و غیر قابل تجدید
انرژی تجدید پذیر از منابع طبیعی بدست می آید. از این منابع می توان برای تولید دوباره و دوباره
انرژی به عنوان مثال استفاده کرد. انرژی خورشیدی ، انرژی باد ، انرژی جزر و مد و غیره منابع
غیر قابل تجدید پس از استفاده به عنوان مثال جایگزین نمی شوند. منابع انرژی زغال سنگ ، نفت ،
گاز و غیره این منابع انرژی محدود هستند و در مدت زمان مشخصی از بین می روند . قدر انرژی بیهوده ای که هدر می دهیم را بدانیم .